Rozdział III (Franek Nowaczyk)

 „Kryjówka”

Po strzelaninie w supermarkecie Ricardo był wściekły na siebie, że nie zdołał złapać gangu i trudno było mu się dziwić. W końcu najlepsza i być może jedyna okazja na złapanie Gangu Kocic po prostu przepadła. Kiedy Ricardo był już bliski załamania, nagle przypomniał sobie, że zostawił lokalizator w kurtce Christiana, przyjaciela Mohambiego. Szybko sprawdził, czy nadal działa i, ku jego wielkiej radości, lokalizator działał bez zarzutu. 

Agent P wrócił pod bar i zobaczył, że Christian i Mohambi zaczęli się szykować do wyjścia. Czym prędzej schował się za śmietnikiem i zauważył, że koledzy się rozstali i każdy poszedł w swoją stronę. Christian poszedł w dół ulicy, a za nim podążył Ricardo w wystarczającej odległości, aby go nie rozpoznano.

         Przez dłuższy czas Christian maszerował prosto, bez skręcania, tak jakby chciał wyjść z miasta. Agent P cały czas podążał za nim i modlił się w duchu, żeby ten nie wsiadł do jakiegoś pojazdu, bo motorower agenta został pod barem. Gdyby musiał po niego wrócić, Christian mógłby się zorientować, że ma lokalizator w kurtce, a wtedy byłoby naprawdę kiepsko. Nagle, po dłuższym spacerze główną ulicą Grim Street Christian skręcił w boczną uliczkę, która bardziej przypominała zaułek niż ulicę. Było tam mnóstwo kontenerów na śmieci, miauczących kotów, cegieł, a nawet części samochodowych, ponieważ w takich miejscach często zostawia się stare, niepotrzebne części, których nie da się sprzedać na złomowisku czy w warsztacie. 

    Jednak, kiedy Ricardo skręcił w ten zaułek, po Christianie nie było śladu. Zdezorientowany Agent P zastanawiał się, jakim cudem śledzony obiekt znikł. Nie mógł przejść przez ogrodzenie, bo było zbyt wysokie, a w żadnym kontenerze się nie ukrył. Nagle Ricardo usłyszał jakiś dźwięk, tak jakby ktoś rozmawiał. Zaczął szukać źródła hałasu, a im bliżej był ogrodzenia, tym dźwięk stawał się głośniejszy. Po chwili dźwięk był już wyraźny, dobiegał zza maski samochodowej opartej o mur budynku będącego kiedyś hotelem. Ricardo odsunął maskę. Okazało się, że zasłania tajne wejście do budynku. Agent P bez chwili zastanowienia wszedł do dziury.

            Przejście było bardzo wąskie, dlatego Ricardo musiał się czołgać. Jednak im dalej się przemieszczał, tym wyraźniej słyszał czyjąś rozmowę. Po dłuższej chwili doszedł do końca tunelu. Ostrożnie z niego wyjrzał i zobaczył Christiana. Ale nie tylko jego. W pomieszczeniu znajdowało się mnóstwo innych osób, w tym kobiety z Gangu Kocic. Ricardo domyślił się, że trafił na spotkanie gangu motocyklistów. Akurat wszyscy rozmawiali o napadzie na supermarket.

- Dobra robota, dziewczyny. Świetnie się spisałyście. W torbie z napadu mamy łącznie 1,5 miliona dolarów. Nie rozumiem tylko, dlaczego zaczekałyście, aż przyjedzie policja i zaczęłyście do wszystkich strzelać? – zapytał mężczyzna cały ubrany na czarno.

- Ponieważ te kasjerki z supermarketu zwlekały się z oddawaniem pieniędzy, a kiedy skończyły, usłyszałyśmy policję i nie miałyśmy wyboru. Musiałyśmy uprzedzić atak i wykorzystać najlepszy moment na ucieczkę. – odpowiedziała kobieta ubrana w różową bluzę.

- Mimo wszystko naraziłyście się na niepowodzenie i na złapanie. W następnych akcjach musicie wszyscy o tym pamiętać. – przestrzegł wszystkich ubrany na czarno mężczyzna.

- A gdzie robimy następną zadymę? – zapytał chłopak w zielonej bluzie z kapturem.

- Moglibyśmy okraść ten bar na ulicy, na której jest supermarket. – zasugerowała dziewczyna ubrana w granatową koszulkę.

- Niezły pomysł, ale ja widzę jeden problem każdej akcji – wtrącił się Christian.

- Jaki problem? – zapytał go ubrany na czarno mężczyzna.

- Widzisz, Hunter, za każdym razem, kiedy przeprowadzamy jakąś akcję, na miejscu zdarzenia widzę tę samą postać. To miejscowy bibliotekarz. W dodatku to ojciec mojego kolegi. Gdy byłem u niego, w gabinecie jego taty widziałem mnóstwo gazet z artykułami z naszym udziałem.

- Może on po prostu się tym interesuje w wolnym czasie? – zastanawiał się Hunter.

- Odbierajcie to jak chcecie, ale dla mnie to trochę podejrzane – stwierdził Christian.

- Dobrze, teraz jedziemy do mojej willi, aby tam podzielić nasz łup – zarządził Hunter.

Ricardo, gdy zorientował się, że gang zamierza opuścić kryjówkę, zaczął
w pośpiechu wycofywać się w kierunku wyjścia. Niestety, pech chciał, że musiał przeczołgać się tyłem i nie zauważył stojących przy wyjściu puszek po piwie, które potrącił przy wychodzeniu. Narobił strasznego hałasu, który zwrócił uwagę gangu.

- Ej, słyszeliście ten hałas? – zauważył Christian.

- Ktoś nas podsłuchiwał! – zawołała dziewczyna w granatowej koszulce.

- To był szpieg! On nas śledził! Brać go!!! – wrzasnął Hunter.

Agent P zaczął uciekać w popłochu. Gdy wybiegł z zaułku, zorientował się, że z przejścia wychodzą członkowie gangu, którzy natychmiast zaczęli go gonić. Ricardo zauważył nocny autobus, który akurat wjeżdżał na przystanek i niewiele myśląc przebiegł przez ulicę i wsiadł. Ze środka pojazdu zobaczył, że ludzie z gangu zostali na zewnątrz, ponieważ autobus natychmiast ruszył. Agent P odetchnął z ulgą.